Symulatory - z kolekcji OBMS Daniela Zielińskiego 

Symulatory nie są przedmiotami użytkowymi, ani przedmiotami sztuki sensu stricto, są narzędziami umożliwiającymi studia nad wieloma kategoriami relacji pomiędzy podmiotami (ludźmi) a przedmiotami (pospolitymi rzeczami). Symulatory nie mają jednoznacznie zdefiniowanej formuły, zgodnie z którą należałoby je odbierać, lecz posiadają unikalne cechy formalne, sugerujące rodzaj interakcji, w które angażują odbiorców. Dopiero wejście w te interakcje ujawnia potencjał studyjny (w tzw. chłodnym aspekcie odbioru) i potencjał budowy treści (w aspekcie ciepłym, zaangażowanym w problemy uniwersalne, pozawarsztatowe). Tu rozpoczyna się właściwa aktywność symulatorów. W oderwaniu od funkcji, w wypreparowanym kontekście, symulują nie tylko własne działanie, ale także czyste, nieskażone żadnym interesem relacje pomiędzy człowiekiem i rzeczą. Użyte, jako narzędzia badania rzeczywistości, mogą (na co autor ma nadzieję) zmieniać, poszerzać, rewidować ogląd wielu aspektów otaczającego nas świata. 

*

Daniel Zieliński - projektant wzornictwa, ukończył Wydział Wzornictwa Przemysłowego ASP w Warszawie w roku 1997, w roku 2010 obronił doktorat. Pracuje jako adiunkt na tymże wydziale, jako niezależny projektant (freelancer) i artysta. Specjalizuje się w projektowaniu produktu, głównie urządzeń elektronicznych. Wspólnie z Marią Górską wykonywał projekty dla Muzeum Narodowego w Warszawie (m. in. wystawy Złoty Wiek Malarstwa Niderlandzkiego – 2007, Kolekcje Wzornictwa –2008, Ceramika Rafaela – 2010, Wywyższeni - 2012, projekt przebudowy Galerii Malarstwa Europejskiego – 2008), Fundacji Zbiorów Sztuki Współczesnej przy MNW w Warszawie (Wystawa Potencjał – 2005), oraz ASP i Zachęty (wystawa Sztuka Wszędzie – 2012).

Drugim biegunem działalności Daniela Zielińskiego jest OBMS - jednoosobowy Ośrodek Badania Mediów Sztuki. Ta powstała pod koniec XXw., fikcyjna instytucja, służy jako obudowa artystycznych działań autora. Obiekty powstałe w ramach OBMS to narzędzia studiów nad warsztatowymi problemami sztuki, lecz umożliwiające również interpretację w kontekście współczesnej kultury. Większość obiektów to prototypy, powstałe w jednym, lub kilku zaledwie egzemplarzach. Przykładami prac tego typu są: Uchwyt do noszenia swego przedramienia - 1998, Organizator Czasu -1998, Organizator Kodu Optycznego - 2000, Muliclicker - 2008, Stator - 2012, Gra - 2015.

Galeria Salon Akademii

Krakowskie Przedmieście 5 (wejście od ul. Traugutta)

wernisaż: 6 maja g. 18:01

wystawa czynna: od 9 do 31 maja (pn-pt, g.12-18)

O.pl, Ams Aspiracje